Categorie: Algemeen

Vanavond is het weer vroeg donker. Wanneer de duisternis over ons komt, voelen we des te meer de ongemakkelijke kilte van gemis en verdriet. Verlies van iemand die je lief is, schept in ons verwarring en een gevoel van verlatenheid. Achtergelaten met je verdriet. En dat gaat overal met je mee, ook de nacht in. Wanneer je opstaat met het licht van de morgen is dat gemis er nog steeds. Herinneringen zijn in die zin als een soort tweesnijdend zwaard: aan de ene kant doen ze pijn, anderzijds doen ze ons deugd. Vaak hebben we het gevoel dat we in de eerste periode van rouw bezig zijn met gewoon te overleven. Terwijl voor de mensen om je heen het leven gewoon doorgaat, staat het voor jou ongewoon stil. Je wacht op iets, op iemand die niet meer komen zal. Hoe nu verder? En hoe is ons geloven dan? In elk geval wordt het zeer sterk op de proef gesteld.  Maar die dood heeft niet het laatste woord over ons. In Christus hebben wij gezien en mogen we geloven dat juist daar, in de dood, God ons tegemoet komt. Dit zijn geen mooie woorden of loze beloftes, neen, integendeel. Als we na een tijd, soms jaren later, terugblikken op het afscheid of het verlies, dan merken we dat de vraag in ons opkomt: “Hoe ben ik dat te boven gekomen? Waar heb ik de kracht vandaan gehaald om de draad weer op te pakken?” Ergens komt die kracht vandaan en naar ik geloof – en u misschien ook – komt die levenskracht van God. Hij is de bron van leven. En in Hem zijn wij geborgen, tot Hem keren wij weer. God neemt geen verdriet weg en Hij vult het gemis niet op. Bij Hem mag het er zijn en daarmee is Hij zó anders dan veel mensen om ons heen. Die menen na enkele weken soms al te mogen zeggen dat je maar eens verder moet met je leven. God kent ons van binnen uit en geeft ons de tijd om op adem te komen. Rouwen mag ons gegund worden. Tijd om stil te staan, om de wonden van het leven, geslagen door de dood, langzaam te laten genezen en verworden tot een litteken, altijd aanwezig, onuitwisbaar als de herinnering aan hen die we verloren hebben. En die herinneringen roepen ons op te hopen op een weerzien ooit, een samenzijn zonder einde. Het geluk van elkaar te hervinden in die bron van alle leven, God zelf. Dat zal een hemels geluk zijn.
Pastoor John van de Laar.

Met liefde gedenken wij ons medeparochianen, waarvan we in onze  parochie kerkelijk afscheid namen tussen 15 oktober 2020 en 15 oktober 2021.  

Hieronder de namen van onze overledenen per kern.

“Allerzielen” verder lezen

Op 17 oktober jongstleden is in ons bisdom het proces gestart op weg naar de bisschoppensynode van oktober 2023. Dit gebeurde feestelijk in de Sint Janskathedraal maar ook in de 260 andere kerken van ons bisdom is en zal voor het welslagen van het synodale proces worden gebeden. Het woord synode betekent letterlijk: samen op weg. Paus Franciscus, die sinds zijn verkiezing in 2013 aan onze Kerk nieuw elan geeft, nodigt ons uit om samen na te denken over de Kerk van vandaag en morgen.

“SYNODE GESTART” verder lezen

Wij weten dat het overlijden van een geliefde een diepe ingreep is in het leven van degenen die achterblijven. Toch is er in het leven van alle dag vaak maar weinig ruimte voor rouw en verdriet. Onze geloofsgemeenschap wil op of rond Allerzielen stilstaan bij al onze overledenen, maar in het bijzonder bij degenen die sinds 15 oktober 2020 tot heden zijn overleden. Tijdens deze viering willen wij alle overledenen herdenken door het noemen van de naam en het ontsteken van een kaarsje voor elke dierbare. Hieronder vindt u een overzicht op welke dag, uur en plaats de verschillende vieringen in de verschillende kernen gaan plaats vinden. De overledenen zullen worden herdacht in de kern waar de uitvaart heeft plaats gevonden.

Sint Petrus kerk Uden: dinsdag 2 november 19.00 uur.  

Sint Agatha kerk Boekel: dinsdag 2 november 19:00 uur, met aansluitend zegening van het graf.

Heilige Jozef kerk Venhorst: zondag 31 oktober 19:00 uur, met aansluitend zegening van het graf.

Sint Jacobus kerk Zeeland: zondag 31 oktober 9:00 uur, met aansluitend zegening van het graf.

18. Kruisvinding kerk Odiliapeel: zaterdag 6 november 18.30u, met aansluitend zegening van het graf.

De overledenen uit de kern van Volkel zullen worden herdacht in de Sint Petrus kerk in Uden op dinsdag 2 november 19.00u.

Bij vragen kunt u contact opnemen met het parochiecentrum in Uden op werkdagen tussen 9:00-12:00 uur (0413-263154).

Van harte wensen wij u sterkte toe tijdens deze dagen van gedenken!

Met meelevende groet,

Werkgroepen avondwaken

Diaken Henk van Thiel

Pastoor John van de Laar

 

Brief bij de start van het synodale proces binnen het bisdom van ’s -Hertogenbosch

Broeders en zusters,

Zondag 17 oktober zullen wij in ons bisdom het synodale proces starten op weg naar de bisschoppensynode van oktober 2023. Dat gebeurt feestelijk in de Sint Janskathedraal met een Eucharistie en een vesper maar ook in de 260 andere kerken van ons bisdom zal voor het welslagen van het synodale proces worden gebeden. Het woord synode betekent letterlijk samen op weg. Paus Franciscus, die sinds zijn verkiezing in 2013 aan onze Kerk nieuw elan geeft, nodigt ons uit om samen na te denken over de Kerk van vandaag en morgen. De komende maanden staan -tot eind februari- vooral in het teken van luisteren. Niet alleen ik als bisschop maar wij allen mogen luisteren naar wat Gods Geest tot de Kerk van ’s -Hertogenbosch zegt. De Geest doet dat langs velerlei wegen. Ik wil luisteren naar gelovigen die zich in onze parochies inzetten, heel bijzonder ook naar parochiebesturen. Maar ook naar de leden van de verschillende diocesane raden. Hopelijk lukt het ook in contact te komen met mensen die niet verbonden zijn met onze Kerk maar ons wel een spiegel willen voorhouden. Ook zij kunnen ons van dienst zijn om ons christen-zijn in de wereld van vandaag beter te beleven. Doel van het synodaal proces Het synodaal proces wil primair materiaal verzamelen voor het werkdocument dat zal worden geschreven voor de bisschoppensynode van oktober 2023 in Rome. Tijdens deze synode zullen de aanwezige bisschoppen aanbevelingen doen die uiteindelijk door onze paus zullen worden verwerkt in een richtinggevend document. Deze tekst zal leidend zijn voor de marsroute van onze Wereldkerk naar de toekomst.

“LUISTEREN NAAR WAT GODS GEEST ZEGT, door Dr. Gerard de Korte” verder lezen

 

Bedankt, Maria, dat je ‘ja’ hebt gezegd terwijl je voelde dat er veel van je gevraagd werd.
Bedankt, Maria, dat je ‘ja’ hebt gezegd en je zo tot  dienstmeisje hebt willen maken van God. Bedankt, Maria, dat je ‘ja’ hebt gezegd en zo hebt gekozen voor Gods bedoelingen.
Wij vragen je: help ons ook ‘ja’ te zeggen, want jouw verhaal is ook ons verhaal, omdat ook wij in het kleine leven van elke dag Gods bedoelingen mogen en moeten waar maken, in de naam van uw kind Jezus. Maria, bid voor ons Maria, moeder van de Heer en ook onze moeder, wij vragen om uw voorspraak bij de Heer: bid voor ons dat we vaster gaan geloven; bid voor ons dat we met meer
graagte dienstbaar zijn; bid voor ons dat we ons niet afsluiten van de nood van anderen; bid voor ons dat ons hart wijsheid leert; bid voor ons dat Jezus’ vrede in ons moge wonen; bid voor ons dat we onderkennen wat de
Heer van ons vraagt.

 

Oktober is een Mariamaand en de rozenkransmaand. Dat heeft alles te maken met het feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans op 7 oktober. Dit jaar is het precies 450 jaar geleden dat paus Pius V dit feest op de kalender zette.

De aanleiding daarvoor was een bijzondere. Op 7 oktober 1571 vond bij de Griekse havenstad Lepanto een beroemd geworden zeeslag plaats. De christelijke landen wisten in die slag de islamitische Ottomanen te verslaan. De paus had alle christenen opgeroepen de rozenkrans te bidden en Maria’s voorspraak af te smeken. Als de christenen zouden winnen – zo beloofde de paus – zou hij een officieel feest van de rozenkrans instellen. En zo gebeurde het. Er werd een paar keer met de datum geschoven, maar sinds 1914 wordt het feest van de rozenkrans gevierd op 7 oktober. Paus Leo XIII wijdde zelfs de hele maand oktober aan Maria toe.

“Oktober Mariamaand: 450 jaar feest van de Rozenkrans” verder lezen

Beste diamanten jubilaris Inno, feestvierende huisgenote en familie, mede parochianen. Het evangelie van zojuist is een favoriete tekst van Inno, gebruikt op het prentje bij gelegenheid van de eerste mis in 1961 en vervolgens bij al de gevierde jubilea, en dus ook vandaag. Zoals zo vaak, horen we in het evangelie heel pakkende woorden. ‘Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt zoals Ik u heb liefgehad.’ Misschien zijn we ons daar niet van bewust, maar die woorden tonen heel sterk aan hoe menselijk Jezus is, Hij die toch de Zoon van God is. Hij beklemtoont immers zeer uitdrukkelijk de liefde. En liefde, ja, die is onmisbaar in een mensenleven. Tracht u eens ouders voor te stellen die niet van hun kinderen houden, ouders die niet alles over hebben voor hun kinderen. En dat alles, en nog zoveel meer, kan ook omgekeerd worden, want even groot is de inbreng van kinderen voor hun oude en soms hulpbehoevende ouders. Zonder liefde is dit allemaal ondenkbaar. Zoals elke relatie ondenkbaar is zonder liefde. ‘Heb elkaar lief zoals Ik u liefheb’, zegt Jezus, en hoe eindeloos zijn liefde is, vieren we met Pasen en daarmee op elke zondag en dus ook vandaag. Wanneer vrienden en familie, die we graag mogen, op bezoek komen en afscheid nemen, zeggen we – en we menen het oprecht -: “Blijf nog een beetje”. Het is aangenaam om te blijven waar liefde is, waar we thuis zijn en wij ons geborgen weten. Vandaar krijgen we het vertrouwen om op weg te gaan en met anderen te leven. Jezus is van zichzelf overtuigd dat hij zijn ankerpunt heeft bij de Vader. Hij en de Vader zijn één. De liefde van zijn Vader, de liefde die hij zelf zijn leerlingen toedraagt en de liefde die ze verder moeten geven. Wat Jezus daar zegt, maakt meteen de kern uit van zijn afscheidsrede. “Dit is mijn gebod dat gij elkander liefhebt, zoals Ik u heb liefgehad” Liefde uit zich vooral in daden. Jezus heeft zijn leven gegeven. Zijn doorboorde zijde is het grote teken geworden van zijn liefde. Zijn leven is gave. Dit blijft hij uitdrukken in de eucharistie die daarvan het teken is. De eucharistie is telkens een oproep om een gegeven mens te zijn. Jezus vraagt aan zijn leerlingen in zijn liefde te blijven. Vanuit deze verbondenheid zendt hij hen. Hij geeft hun de taak op tocht te gaan en vruchten voor te brengen, die blijvend zijn. Deze opdracht van Jezus heeft op het prentje gestaan bij de wijding van veel priesters, zoals ook bij onze jubilaris. Wie liefde ervaart en er zelf anderen in laat delen, kent vreugde. Wij mogen ons verheugen om het goede dat anderen doen.

Tenslotte: Moge het geloof waarin we samen staan hoorbaar zijn in ons spreken. De hoop die leeft in ons hart zichtbaar zijn op onze gezichten. Moge de liefde die ons bezielt tastbaar zijn in ons handelen. Liefde is er voor iedereen! Met deze gedachte wens ik de jubilaris en u allen van harte proficiat, dat is: moge het zo voort gaan. Amen. Alleluja!

 

 

Onder grote belangstelling is vandaag het 60 jarig priesterfeest van Inno gevierd. Een mooie viering, opgeluisterd door het Caeciliakoor en het fleurige gilde uit Uden en Zeeland

 

 

Zaterdag 25 september, de dag dat de versoepelingen in de maatschappij én de kerk ingaan, start het nieuwe werkjaar voor Petrus 2.0 Een honderdtal gezinnen zijn betrokken; fantastisch!  Na de catechese vieren we samen in de Petrus kerk om 18.30 u m.m.v. Deux Bornes.

Zondag 26 september vieren we samen in de Petrus kerk om 10.30 u het diamanten priester jubileum van emeritus pastoor Inno Ponsioen. Dit m.m.v. het koor Sint Cecilia. We mogen dan ook twee liederen samen zingen! De viering wordt uitgezonden via de kerkomroep en Landerd TV.

Bovendien wordt voor het eerst, sinds maart 2020, dit weekend de

H.  Communie weer verantwoord uitgereikt.

Reden tot dankbaarheid en vreugde, biddend om bescherming en zegen!

Pastoor John van de Laar.