Vrijdag begon de Kermis in Uden. Dit trok mijn aandacht omdat ik daar was, vanwege mijn extra werkzaamheden. En het deed mij denken aan; het verblijf in de revalidatie (aldaar), nu 2 jaar, geleden. Ik zag vanuit mijn kamer in Udens Duin, het kermis gebeuren van verre! Niets vermoedend nog, dat na het ongeluk, er zoveel verlies zou volgen. En dan hoor je te vaak, tijd heelt alle wonden. Ik geloof daar vooralsnog niets van! Ook de profeet Amos, werd eens weggestuurd. Als profeet was hij niet in tel. WERD NIET GELOOFD! We weten dat hij, ondanks tegenstand en verdriet, doorging! Als profeet. In het evangelie werden de leerlingen twee aan twee uitgezonden. Er werd opgeroepen tot bekering. En, men ging op pad, met alleen een stok. Niet extra belast, met geld of goed! Met alleen een stok. Op een stok kun je leunen! Wanneer er tegenslag is, gemis, ziekte, scheiding, of wat ook pijn doet, hoe belangrijk is het dan om een stok, een medemens te hebben, waar je op kunt leunen. Ook God wil als die stok voor ons zijn. In de heilige communie, wil HIJ ons, in alle omstandigheden van het leven, tot steun en kracht zijn. De Eucharistie, ons samen vieren, is voor mij in elk geval een weldaad en zegen! Laten we voor elkaar als; die stok zijn, om op te leunen. En vertrouwen dat God ons altijd nabij is, in woord en sacrament. Tenslotte, niet geld of goed maakt gelukkig, maar nabijheid en liefde voor elkaar, van God!
Ga, en verkondig deze blijde boodschap. En doe; wat U gelooft!
Pastoor van de Laar.
