In dit jaar, waarin er bijzondere aandacht is voor Sint-Jozef en het gezin, heeft paus Franciscus ook aan opa’s en oma’s gedacht. Hij heeft er zelfs een nieuwe gebedsdag voor in het leven geroepen. Voortaan is de vierde zondag van juli ‘Wereld-dag van grootouders en ouderen’. Dit eerste jaar is dat op zondag 25 juli. Die datum is niet willekeurig gekozen, maar valt in de buurt van 26 juli: de feestdag van Joachim en Anna, de grootouders van Jezus. Volgens de paus is er te weinig aandacht voor ouderen en grootouders en vergeten we weleens de rijkdom van hun bijdrage aan het bewaren en doorgeven van onze wortels. “Ouderen herinneren ons eraan dat ouderdom een geschenk is en dat grootouders de band zijn die verschillende generaties met elkaar verbindt door de ervaring van het leven en het geloof door te geven,” aldus paus Franciscus. Volgens hem wekt de Heilige Geest ook vandaag in oudere mensen gedachten en woorden van wijsheid.

 

Kon ik nog maar even bij je zijn, gewoon zomaar heel even,
even met je praten, over de alledaagse dingen van het leven.

Kon ik nog maar even bij je langs gaan, of je even bellen,
al was het maar 5 minuten, om even over mijn werk te vertellen.

Kon ik nog maar even een berichtje sturen, zomaar 1 of 2:
‘Ik ga even wandelen ga je anders gezellig mee?’

Kon je nog maar even bij me komen, al was het maar heel even.
Dan kon ik mijn verhaal even doen en jij kon me dan bevestiging geven.

Kon ik je maar even spreken, eventjes naar je toe.
Kon je nog maar tegen me zeggen, dat ik het heus allemaal wel goed doe.

Dat is wat ik het meeste mis, die alledaagse dingen.
Praten over van alles en nog wat, het zijn nu slechts herinneringen.

Als ik weleens onzeker was, dan pepte jij me op.
Dan gaf je me bevestiging en zei je: ‘Jongen, kom op!’

Tranen weg en nu weer door, dat is wat je altijd zei.
En ook al ben je er niet meer, toch leef je voort in mij.

Want ik hoor het je nog zeggen, dat was ook jouw gebed.
En dat houdt me op de been en zorgt ervoor dat ik doorzet.

 

God, we worden overspoeld door de beelden van de overstromingen in Limburg, Belgie en Duitsland.

Ongelofelijk, wat een kracht het water heeft en hoe het niet te stuiten is.

Na de regen komt de vloedgolf door rivieren en beken.

Hele straten zijn rivieren geworden, hele pleinen meren.

En huizen lopen onder, daar waar je veilig was en geborgen.

Niets droogs, geen veilige plek, opgesloten of juist verjaagd.

We bidden U voor de gewonden en gedupeerden, en de doden in België en Duitsland.

We bidden U voor de dorpen, de gemeenschappen en kerken.

Voor de onzekerheid om wat nog komt bidden we. Om moed en houvast.

Dat er weer geleefd kan worden, onder uw regenboog. Zo bidden wij op voorspraak van Maria, door Christus onze Heer.

Amen.

Een boerenkermis
De kermis is een feest dat al héél erg lang bestaat. In de vroege Middeleeuwen werden al boerenkermissen gevierd. Dat was een feest in de open lucht met muziek, eten en drinken, rond de kerk van een dorp of stad.
In de loop der tijd veranderde de kermis heel veel. In de 18-de eeuw vonden steeds meer mensen de kermis maar onbeschaafd en grof… Wat betekent “kermis” eigenlijk?
De naam ‘kermis’ komt waarschijnlijk van het woord: ‘kerkmis’. De kerkmis was de mis en het feest dat de mensen vierden op de dag dat de kerk was geopend. Eigenlijk dus het verjaardagsfeestje van de kerk in het dorp of de stad!

“Geschiedenis van de kermis” verder lezen

 

Zovele wegen leiden er naar Lourdes, zovele talen worden er gehoord,

niet, als bij Babel’-s toren, mensen scheidend, maar hen verbindend in een groots akkoord.

Verzet, aanvaarden, twijfel, zeker weten, wanhoop en hoop, het komt hier alles samen.

In elke tongval klinkt het Wees gegroet en iedere pelgrim kent het ene Amen.

Lourdes, Maria, meisje Bernadette, mysterie van een andere werkelijkheid,

wie iets daarvan bespeurt, voelt zich geborgen en uitgetild ver boven plaats en tijd,

“Dromen over Lourdes………” verder lezen

Broeders en zusters,

Sinds de coronapandemie in maart vorig jaar begon, heb ik 30 Woorden van Bemoediging voor de gelovigen van ons bisdom geschreven. Een eerste reeks van 12 brieven schreef ik tijdens de eerste crisis. Deze brieven zijn in september vorig jaar gebundeld in het boek Het verdriet van Brabant. Helaas was het in oktober noodzakelijk om een tweede reeks teksten te starten. Met deze 18^de brief wil ik deze reeks afronden.

“Het nieuwe normaal in zicht, door Mgr. dr. Gerard de Korte” verder lezen