Overweging bij Pinksteren:
Het evangelie van Pinksteren heeft een drievoudige structuur: eerst wordt er vrede gewenst, dan de H. Geest ontvangen en tot slot vergeving aangezegd. Jezus heeft daar vast een bedoeling mee, dat kan niet anders, het is geen toeval. En als je er zo over nadenkt, dan is het ook heel logisch. Logisch dat vrede voorop staat want er mag vrede zijn met jezelf, met de anderen en met God, voordat je de kracht van de Geest kan ervaren. Eerst vrede! En dus zegt Jezus tot tweemaal toe de vrede aan, voordat Hij spreekt van de Geest. Als die vrede er is, ontvang je de geestkracht die in Jezus was en is. Zo krijg je deel aan die bijzondere gaven en talenten van Jezus om namens God mensen heel nabij te zijn. En wat daar heel goed bij van pas komt, bij mensen nabij zijn, is vergeving! Zonder vergeving ben je als mens nergens.
Vergeving schenken en vergeving ontvangen, het hoort bij het leven en zeker bij een leven in de geest van Jezus! Alle ledematen mogen samenwerken voor het geheel; los van elkaar kunnen ze niets tot stand brengen. Dankzij de vergeving is er dus vrede mogelijk. En zo is de cirkel rond: een altijddurende beweging van vrede, Geest en vergeving, onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het één kan blijkbaar niet zonder het ander. Ze bouwen elkaar op! Pinksteren is inderdaad vieren dat er nooit een einde komt aan het werken van de H. Geest. Hij zet ons in beweging, stuurt ons aan, en zorgt ervoor dat wij, via de kringloop van vrede en vergeving, weer nieuwe mensen worden, lijkend op Jezus. Dat proces van vernieuwing komt nooit ten einde en duurt een mensenleven lang. De Geest blijft in ons altijd werken. Zoals wij zonder na te denken in en uit ademen, zo ademt de heilige Geest in ons, ononderbroken, en altijd weer. Zo vernieuwen wij ons in die kracht van de Geest, een leven lang. Ik wens u in deze geest een Zalig Pinksteren!
Naschrift: Het was een heus Pinksterfeest.
Ik mocht op Pinksterzondag voorgaan in Mariaoord Ommel (7.00u), Zeeland en Uden. Ik zag telkens een drukke en betrokken gemeenschap! Fijn om samen te vieren dat de kerk leeft! Juist op Pinksteren. Daarbij mogen we als parochie toeleven naar de sacramenten van Vormsel en Communie. Het familie-pastoraat is daarbij een drijvende kracht, een inspiratiebron.
Kortom: de geest Gods beweegt jong en oud en wordt getekend door geloof, hoop, liefde en verdraagzaamheid! Samen vormen wij een opbouwend en vriendelijk gezicht van de kerk, dankzij de kracht en genade van de Heilige Geest. Veel dank aan allen die meevierden en zich inzetten, zingend vandaag in Uden; Monique Tichelaar al 50 jaar lang, zingen is twee maal bidden dus dat tikt de 100 aan. Een hartelijk proficiat!
Pastoor John van de Laar.