Er heerste een conflict tussen de wind en de zon! Allebei wilden ze weten wie de grootste kracht had en wie de sterkste was!
Toen besloten ze om gewoon een wedstrijd te houden; Omdat de zon in het diepste van haar hart heel grootmoedig was, liet ze het aan de wind over om de opdracht te bepalen. De wind dacht na, en na enige tijd zei hij: “Zie je daar die man? hij heeft juist een nieuwe jas gekocht, lekker warm en zacht. Ik wed met jou dat het voor mij een kinderspel is om hem die jas van het lijf te blazen. Kijk maar, ik begin er al aan!” Hij blies en blies, hij liet het stormen met de kracht van een orkaan. De wind greep de plooien van de jas en trok eraan. Hij probeerde de jas met geweld van het lijf van de man te scheuren. Maar hoe harder hij blies, hoe meer de man de jas om zich heen wikkelde en het lukte maar niet om hem de stof van het lijf te blazen. Op het laatste ging de wind, volledig uitgeput, liggen. Nu is het mijn beurt, zei de zon, en begon met een paar lichte zonnestralen de man te strelen. Daarna verhoogde ze haar warmte nog een beetje. De man keek omhoog, zag het stralende gezicht van de zon en trok blij en helemaal vrijwillig zijn warme jas uit. Het is niet altijd verstandig om tekeer te gaan als een hevige storm. Er is een tijd voor de wind en er is een tijd voor de zon. Soms kom je met een aantal warme zonnestralen veel verder dan met de hevigste orkaan. Daarom ben ik blij dat er voor de Geest, die God ons als helper stuurt, niet alleen het beeld van een hevige wind wordt gebruikt. Ik ben echt blij dat de beelden die in de Bijbel voor die Geest worden gebruikt, ons verduidelijken dat die Geest van God in staat is om op heel verschillende manieren te werken. De stormachtige wind, die toen op die eerste pinksterdag de leerlingen door elkaar wervelde en hen dwong om op te staan en naar buiten te treden, die stormwind was toen beslist de beste oplossing. De geest moest op dat ogenblik juist op die manier werken. Het was een tijd van de wind! Vandaag, in onze tijd, lijkt het me meer een tijd voor de zon te zijn, een tijd voor die Geest, die niet alleen als een stormwind, maar ook als vurige tongen werkt, als een verwarmend vuur dat de kou en de duisternis verdrijft. De mensen hebben vandaag geen stormwind nodig die hen door elkaar wervelt. Er is al genoeg onrust in de wereld. De mensen hebben vandaag zon nodig! De zon van de Geest, die oplichtende verwarmende tongen uit vuur, die de kou uit onze wereld veroorzaakt door corona kunnen verdrijven. Die Geest hebben we nodig, de Geest van goedheid en wederzijds begrip. De Geest die het groot gelijk uit onze harten verbant en die ons doet toegeven dat niemand onder ons de waarheid in pacht heeft, maar dat we allemaal samen onderweg zijn. Onderweg naar de waarheid, die we alleen bij God kunnen vinden. Daarom bid ik vandaag niet om stormwind, maar wel om de warmende zonnestralen van de Geest. Zalig Pinksteren. Pastoor John van de Laar.