Nu we bijna op het punt staan om te gaan verhuizen, vragen we ons af – tussen alle drukte van dozen vullen, selecteren, wegleggen en weer oppakken, werk van alle dag doen, nadenken over de plaats van nieuwe stopcontacten en lampen, past dit wel, of past dit net niet …………- waar dient dit allemaal voor?
Wat kan de bedoeling zijn van de weg die we gaan, of denken te moeten gaan? Het zal zeker ’n bedoeling hebben, waarom blijft de een wonen op de plek waar hij of zij geboren is, en waarom verhuist de ander graag na verloop van tijd naar ’n geheel andere plek? Het heeft natuurlijk allemaal zijn redenen, maar we voelen daarbij ook dat we niet geheel zelf en alleen de beslissingen hierin nemen. Want als Hij daarin ook niet ‘n ‘vinger in de pap had’, zou het toch minstens verbazingwekkend zijn dat je op het juiste moment (blijkt achteraf) de juiste beslissing neemt, en dat de ingeslagen weg voorspoediger verloopt als je menselijkerwijs zou kunnen bedenken……….Maar bij het nemen van de beslissing om te gaan verhuizen is AFSCHEID nemen onlosmakelijk verbonden. En we weten allemaal dat afscheid nemen verschillende emoties met zich mee kan brengen. Het heeft altijd te maken met vertrouwde materie, je huis, teveel spullen die niet allemaal mee kunnen, misschien wel je dorp, wijk of stad met daarin het voor jou vertrouwde kerkgebouw, de winkels, bibliotheek en huisartsenpraktijk. Maar bovenal moet er afscheid genomen worden van MENSEN, hoeft niet voorgoed te zijn, maar ze verdwijnen uit je onmiddellijke gezichtsveld. Dat kan –als de beslissing tot verhuizen eenmaal genomen is, of zelfs bij het némen van de beslissing- een schokgolf teweeg brengen……………afscheid nemen van al die mensen die je dierbaar zijn geworden in al de jaren die achter je liggen, je buren, je straatgenoten, je medeparochianen, de mensen die je vaker treft in je dorp of wijk, je evt. collega’s, clubgenoten………. Het kan pijn doen, gemis voortbrengen, je daardoor wat ontheemd voelen, kortom; je gevoel, je gemoed worden op de proef gesteld.
Dit staat ons nu te gebeuren, we gaan van onze St.Petrus parochie, van jullie: medeparochianen, mede werkgroepleden, pastoraal team- en bestuursleden afscheid nemen, we gaan verhuizen naar Wijchen (naar een van onze kinderen), we gaan met pensioen!
Maar……..we blijven God toelaten in ons hart, en Hem de leiding geven; onze toekomst blijven we Hem aanbieden, stapsgewijs blijven we Hem navolgen. Want zo horen en lezen we steeds: mensen die vertrouwen op Gods leiding zullen gebracht worden tot het ware geluk!
Het ga jullie allen goed, veel dank voor al die mooie en goede jaren temidden van jullie. Voor alle oplossingen die er kwamen voor de problemen, die er ook opdoemden bij alles wat gedaan móest worden, Gods rijkste zegen over de hele St.Petrus parochie, en we komen elkaar vast en zeker nog tegen !
Wellicht treffen we elkaar de 26ste augustus en kunnen we persoonlijk afscheid nemen.
Betsie en Mies van der Wijst