Beste mensen, meisjes, jongens, onze trouwe Volkelse Harmonie en werkgroep VOLK voormalig en recente vrijwilligers bij de Volkelse kerk en begraafplaats. Vandaag op het Hoogfeest van Jezus Christus Hemelvaart horen we hoe Jezus zich onttrekt aan het gezicht van zijn apostelen. 3 jaren lang hebben ze met Jezus opgetrokken. Hem leren kennen en daardoor Gods bedoeling met de wereld: “Onze gaven en talenten liefdevol inzetten tot geluk voor onszelf, schepping en God”. Zo groeide 2000 jaren geleden de nieuwe kerk tot op heden. Leerlingen werden door Jezus, na zijn vertrek, toegerust met de H. Geest. De Volkelse kerk wordt aan de eredienst onttrokken maar gaat anders door. Een gezondheidscentrum tot welzijn der gemeenschap. Ook dat hoorde bij Gods kerk. Levende stenen die dit gebouw vormen, blijven betekenisvol levend. Helaas niet meer Huiskamer van God. Toch oud monument van samenkomst bij doop, huwelijk, afscheid en andere vieringen. Dit straks voormalige “Godshuis” zal zij blijvend herinneren aan ons geloof. Ook na Hemelvaart bleef Jezus over zijn leerlingen + wereld waken. Moeder Maria onze voorspraak. Antonius Abt onze schutspatroon. Aan beiden is een kapel gewijd. Laten we er hoopvol biddend onze kaarsen branden. De eredienst op Pinksterenzaterdag zal plaatsvinden 7 juni om 18.30h in ons Volkelse Muziekhuis. E.e.a. op basis van voorlopig experiment.
Diaken Mari vd Heijden
Preek door pastoor John van de Laar
Beste mensen,
In de 34 jaar dat ik priester mag zijn, is dit de tweede kerk die aan de eredienst wordt onttrokken, binnen het pastoraat, waarin ik mag werken. Natuurlijk ben ik daarvoor geen priester geworden. Het doet pijn! We mogen ons bewust zijn, dat elders in de wereld, kerken worden geopend, dan wel uitgebreid. Oeganda is daar een sprekend voorbeeld van! U heeft uiteraard herinneringen aan bijzondere plekken in dit kerkgebouw. Misschien hebt u vaker een kaarsje opgestoken in de Mariakapel, die ook in de toekomst blijft, of heeft de naam van iemand van wie u houdt, op een kruisje hiervoor op de gedachtenisplek gehangen, welke worden verplaatst naar de Maria kapel. En als u verder rondkijkt, wat zien we het meeste hier om ons heen, of beter nog, wie zien we? Mensen! We zien, hoop ik van harte, mensen die we kennen. We mogen elkaar zien. Als we samen gaan komen op de andere plek, nemen we vooral elkaar mee: onze kostbaarste schatten, Levende stenen, zoals we het verwoordden in het thema van deze viering. Wij geloven dat God met ons een verbond is aangegaan. Wat Jezus ons geleerd heeft, en, wat Jezus voor ons heeft gedaan, geeft ons leven zin. Wij geloven dat de dood niet het laatste woord heeft, en, dat het grootste gebod van de Liefde voor God, voor jezelf en voor je naaste, de richtlijn van ons leven mag, en misschien wel moet zijn. We worden uitgenodigd om de schatten om ons heen te zien, en, samen met al die andere levende stenen verder te bouwen.
Nu wij dit kerkgebouw wat ons dierbaar is, moeten gaan achterlaten, komt het bezinnen op wat we meenemen naar een ander gebouw heel dichtbij. Het doet verdriet om achter te laten wat er hier is gebouwd, beleefd, gevierd. Het belangrijkste is toch, dat wij elkaar meenemen.
Binnen andere, ook beschermende muren, verder bouwen. God laat u niet los. Uw fundament, de Liefde van God voor u, en uw geloof in God, en Jezus, gesterkt door de Heilige Geest, dat verandert niet.
Uw levende steen blijft onderdeel van het levende geloof hier in Volkel. Loslaten doet pijn. We gaan het vandaag doen. Het verdriet mag er zijn, we hoeven het niet weg te stoppen. Tegelijk kijken we nog een keer goed rond. Het belangrijkste wat we hebben, ons geloof in God en elkaar, dat verliezen we niet. We nemen dat mee. Samen bouwen we verder, geïnspireerd door, en op voorspraak van, de heilige Antonius Abt. En God, Hij gaat met ons mee.