Recent vroeg de kapelgemeenschap Ter Linde om een artikel te schrijven over: De zin van het leven. Dit artikel is opgenomen in de kapelpost van de Kruisherenkapel. Hieronder de weergave.
Ik ben dankbaar voor de gave van het leven, het is een groot geschenk in mijn ogen en dus geen recht. Leven en geloven gaan voor mij hand in hand. De zin van mijn leven ligt in mijn roeping om allereerst christen te zijn én dienstbaar te mogen zijn als priester. Het priester zijn zit als het ware in mijn bloed, ik wist dit al op mijn 7de levensjaar. Dankbaar ben ik voor mijn opleiding bij de missionarissen van Mill Hill, een rijke ervaring, internationaal in Londen, Engeland. Het was een prachtige en boeiende tijd die mij toen in “de zin van het leven” bevestigde. Echter ik heb ook ervaringen die de zin van leven in een ander daglicht stellen. Zo overkwam mij op 28 april 2016 een zwaar auto ongeval door een vrachtwagen die ons over het hoofd zag. Zelf belandde ik lange tijd in de “lappenmand”. Mijn vriend en collega Stuart Allan bezweek aan zijn verwondingen nadat ik hem vanuit mijn ziekenhuisbed op de IC in Geel de ziekenzalving toediende. Hij leed zwaar aan de ziekte Parkinson, voor hem was het uiteindelijk een barmhartig heengaan. Hij zag de zin van het leven namelijk al geruime tijd niet meer.