Beste diamanten jubilaris Inno, feestvierende huisgenote en familie, mede parochianen. Het evangelie van zojuist is een favoriete tekst van Inno, gebruikt op het prentje bij gelegenheid van de eerste mis in 1961 en vervolgens bij al de gevierde jubilea, en dus ook vandaag. Zoals zo vaak, horen we in het evangelie heel pakkende woorden. ‘Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt zoals Ik u heb liefgehad.’ Misschien zijn we ons daar niet van bewust, maar die woorden tonen heel sterk aan hoe menselijk Jezus is, Hij die toch de Zoon van God is. Hij beklemtoont immers zeer uitdrukkelijk de liefde. En liefde, ja, die is onmisbaar in een mensenleven. Tracht u eens ouders voor te stellen die niet van hun kinderen houden, ouders die niet alles over hebben voor hun kinderen. En dat alles, en nog zoveel meer, kan ook omgekeerd worden, want even groot is de inbreng van kinderen voor hun oude en soms hulpbehoevende ouders. Zonder liefde is dit allemaal ondenkbaar. Zoals elke relatie ondenkbaar is zonder liefde. ‘Heb elkaar lief zoals Ik u liefheb’, zegt Jezus, en hoe eindeloos zijn liefde is, vieren we met Pasen en daarmee op elke zondag en dus ook vandaag. Wanneer vrienden en familie, die we graag mogen, op bezoek komen en afscheid nemen, zeggen we – en we menen het oprecht -: “Blijf nog een beetje”. Het is aangenaam om te blijven waar liefde is, waar we thuis zijn en wij ons geborgen weten. Vandaar krijgen we het vertrouwen om op weg te gaan en met anderen te leven. Jezus is van zichzelf overtuigd dat hij zijn ankerpunt heeft bij de Vader. Hij en de Vader zijn één. De liefde van zijn Vader, de liefde die hij zelf zijn leerlingen toedraagt en de liefde die ze verder moeten geven. Wat Jezus daar zegt, maakt meteen de kern uit van zijn afscheidsrede. “Dit is mijn gebod dat gij elkander liefhebt, zoals Ik u heb liefgehad” Liefde uit zich vooral in daden. Jezus heeft zijn leven gegeven. Zijn doorboorde zijde is het grote teken geworden van zijn liefde. Zijn leven is gave. Dit blijft hij uitdrukken in de eucharistie die daarvan het teken is. De eucharistie is telkens een oproep om een gegeven mens te zijn. Jezus vraagt aan zijn leerlingen in zijn liefde te blijven. Vanuit deze verbondenheid zendt hij hen. Hij geeft hun de taak op tocht te gaan en vruchten voor te brengen, die blijvend zijn. Deze opdracht van Jezus heeft op het prentje gestaan bij de wijding van veel priesters, zoals ook bij onze jubilaris. Wie liefde ervaart en er zelf anderen in laat delen, kent vreugde. Wij mogen ons verheugen om het goede dat anderen doen.
Tenslotte: Moge het geloof waarin we samen staan hoorbaar zijn in ons spreken. De hoop die leeft in ons hart zichtbaar zijn op onze gezichten. Moge de liefde die ons bezielt tastbaar zijn in ons handelen. Liefde is er voor iedereen! Met deze gedachte wens ik de jubilaris en u allen van harte proficiat, dat is: moge het zo voort gaan. Amen. Alleluja!